Είκοσι χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η οποία συμβόλιζε την κατάρρευση του κομμουνισμού στην ανατολική Ευρώπη, ο καπιταλισμός φαντάζει επίσης απομυθοποιημένος και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε από το ΒΒC World Service.
Μόλις το 11% των ερωτηθέντων σε 27 χώρες θεωρούν ότι η καπιταλιστική οικονομία λειτουργεί σωστά, ενώ για το 51% των ερωτηθέντων, απαιτείται αναδιάρθρωση και περισσότερος ρυθμιστικός έλεγχος προκειμένου να βελτιωθούν οι ατέλειες του συστήματος.
Μόνο σε δύο χώρες -στις ΗΠΑ (25%) και στο Πακιστάν (21%)- το ποσοστό των ερωτηθέντων που θεωρούν ότι το σύστημα λειτουργεί σωστά υπό την παρούσα μορφή του, ξεπέρασε το 20%.
Η έρευνα αυτή, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 19 Ιουνίου και 13 Οκτωβρίου σε δείγμα 29.033 ατόμων, δημοσιεύθηκε την ημέρα της 20ης επετείου από την πτώση του Τείχους και στον απόηχο της μεγαλύτερης χρηματοπιστωτικής κρίσης που γνώρισε ο κόσμος από το 1929.
“Ίσως η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 να μην ήταν, όπως νομίζαμε τότε, η συντριπτική νίκη του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς, ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα των τελευταίων δώδεκα μηνών”, σχολίασε ο Νταγκ Μίλερ, πρόεδρος της εταιρείας δημοσκοπήσεων GlobeScan που πραγματοποίησε την έρευνα.
Το ποσοστό των ερωτηθέντων που εγκρίνουν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης μετά βίας ξεπερνά το ήμισυ του δείγματος (54%), ενώ το 22% εκτιμά ότι ήταν “μία άσχημη εξέλιξη” και το 24% δεν εκφράζει άποψη.
Οι Αμερικανοί είναι οι πλέον ένθερμοι (81%) και μετά ακολουθούν οι Πολωνοί (80%), οι Γερμανοί (79%), οι Βρετανοί (76%) και οι Γάλλοι (74%).
Στην ανατολική Ευρώπη, οι Τσέχοι είναι λιγότερο κατηγορηματικοί (63%). Αντίθετα, τη Σοβιετική Ένωση νοσταλγούν Ρώσοι (61%) και Ουκρανοί (54%).
Κατά μέσο όρο, το 23% των ερωτηθέντων θεωρούν αδύνατη μία βελτίωση του καπιταλιστικού συστήματος και πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο ένα νέο οικονομικό μοντέλο. Οι Γάλλοι (43%) είναι οι πλέον αρνητικοί και μετά ακολουθούν οι Μεξικανοί (38%) και οι Βραζιλιάνοι (35%).
Η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων στις 17 από τις 27 χώρες ζητά μεγαλύτερο ρυθμιστικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με πρώτους τους Βραζιλιάνους (87%), τους Χιλιανούς (84%), ενώ ακολουθούν οι Γάλλοι (76%), οι Ισπανοί (73%) και οι Κινέζοι (71%).
Από εδώ.
Το Spiegel επίσης γράφει:
Η πλειοψηφία των Ανατολικογερμανών υποστηρίζουν ότι η ζωή ήταν καλύτερη επί κομουνισμού. Αυτό, τουλάχιστον, έδειξαν τα αποτελέσματα έρευνας που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στη Γερμανία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, παραπάνω από το 50% των κατοίκων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας εξυμνούν το κράτος που υπήρχε πριν από την πτώση του Τείχους. Τόσο ηλικιωμένοι όσο και νέοι δίχως άμεση εμπειρία υπερασπίζονται την Ανατολική Γερμανία, χωρίς να βρίσκουν διαφορές με τη ζωή στη σημερινή ενοποιημένη χώρα. Το 57% κάνει λόγο για περισσότερες «καλές πλευρές του κράτους από ό,τι κακές», ενώ το 49% αναγνωρίζει την ύπαρξη μικρών προβλημάτων στην τότε κοινωνία, χωρίς, όμως, να την απορρίπτει. Ένα 8% παρουσιάζεται φανατικός οπαδός των συνθηκών που επικρατούσαν, επισημαίνοντας πόσο πιο δυστυχισμένοι είναι σήμερα.
Ένας συμμετέχων στην έρευνα δέχθηκε να περάσει σε περισσότερες λεπτομέρειες. Πρόκειται για τον 30χρονο Birger. Ο Birger τελείωσε το σχολείο και σπούδασε στο Αμβούργο οικονομικά. Έχει ταξιδέψει πολύ και σήμερα δουλεύει σε μία γερμανική εταιρία. Δηλώνει ξεκάθαρα πως αυτό που έχει καταλάβει είναι ότι στην Ανατολική Γερμανία ζούσαν καλά. Σίγουρα όχι χειρότερα από ό,τι σήμερα. Ουσιαστικά θεωρεί πως «δικτατορία και σύγχρονη ελευθερία δεν διαφέρουν». Δήλωσε ότι γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνουν τα λόγια του, τη στιγμή που υπάρχουν τα αντεπιχειρήματα της καταπίεσης και κατασκοπείας, που χαρακτήριζαν την Ανατολική Γερμανία. Παρ’ όλα αυτά, δεν πείθεται ότι όλα είναι καλύτερα τώρα, που μιλάμε για «δικτατορία του κεφαλαίου» στη Γερμανία. Ο ίδιος και οι φίλοι του δεν πρόλαβαν να ζήσουν τον κομουνισμό, παρά μόνο μέχρι τα δέκα τους. Ομολογούν, όμως, ότι και η ενοποίηση να μην είχε συμβεί, πάλι καλή ζωή θα είχαν. Το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν οι ταξιδιωτικοί τους προορισμοί. Αντί για Λονδίνο θα πήγαιναν Πράγα.
Ο Birger δηλώνει ότι δεν νιώθει αποστασιοποιημένος από τη Στάζι και την καταστολή που χρωματίζουν τα χρόνια μέχρι το ΄89. Είναι ένας μορφωμένος Γερμανός που υποστηρίζει πως «δεν μπορεί κανείς να εγκρίνει τα εγκλήματα που έγιναν στο Τείχος». Για αυτόν, όμως, ήταν αφελείς οι απόπειρες διαφυγής, τη στιγμή που υπήρχε απαγορευτική πινακίδα.
Update:
Πολύ αστεία γελοιογραφία που μου διέφυγε. Πάλι καλά που έπεσε το τοίχος!
