Καθημερινή Τρέλα

Τα τελευταία χρόνια έχω κάνει πολλές συζητήσεις με καπνιστές και μη τόσο online όσο και offline. Τα επιχειρήματα που έχω ακούσει υπερ του καπνίσματος είναι λίγο πολύ τα ίδια, σχετικά με προσωπικές ελευθερίες και καταπιέσεις, με απόψεις του στυλ “αν δεν θές να αναπνέεις τον καπνό κάτσε σπίτι σου” και άλλα τέτοια. Φυσικά κατανοώ ότι μεγάλο μέρος της τραβηγμένης λογικής είναι το γεγονός ότι ο καπνιστής έχει ζήσει πάρα πολλά χρόνια στη λογική του ότι είναι λογικό να ανάβει τσιγάρο όπου και όποτε θέλει χωρίς να τίθεται θέμα. Και αν ο άλλος ενοχλείται, είναι δικό του πρόβλημα.

Ο νόμος που ποινικοποιεί το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους (προσοχή, δεν ποινικοποιεί το κάπνισμα σαν πράξη, ποινικοποιεί την επιβολή σε μη καπνιστές) υπάρχει από το 2002 στην Ελλάδα. Λίγοι το έχουν ακούσει φυσικά κάτι τέτοιο, μιας και κανείς δεν ασχολήθηκε να τον εφαρμόσει, πόσο μάλλον να ελέγξει την εφαρμογή του. Ώντας πρώτοι πλέον παγκοσμίως σε καπνιστές (στον έλληνα αναλογούν 3000 τσιγάρα το χρόνο κατά μέσο όρο), με χιλιάδες θανάτους κάθε χρόνο άμμεσα συνδεδεμένους με το κάπνισμα και φυσικά με την Ε.Ε. πάνω από το κεφάλι μας, η Ελλάδα θα προσπαθήσει να μπει στην ομάδα των χωρών που προστατεύουν τους μη καπνιστές σε χώρους που θεωρούνται ανοιχτοί στο κοινό.

Εδώ να κάνω μία παρένθεση και να διαχωρίσω την έννοια ‘δημόσιος κλειστός χώρος’. Ένα μπαρ ή μία καφετέρια θεωρείται δημόσιος χώρος. Πολλοί προτάσουν το γεγονός ότι ανήκει σε ιδιώτες ως δικαιολογία για να μπαίνουν οι κανόνες περί καπνίσματος από τους ιδιοκτήτες. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει μιας και οι εν λόγω χώροι πληρώνουν άδειες στο κράτος για να μπορούν να προσφέρουν προϊόντα και υπηρεσίες στο κοινό υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις συμπεριλαμβάνουν συστήματα πυρόσβεσης, κανόνες υγιεινής στις κουζίνες, κανόνες καθαριότητας, κανόνες ασφάλειας π.χ. με εξόδους κινδύνου κτλ. Οι ιδιοκτήτες δεν έχουν, και καλώς δεν έχουν, το δικαίωμα να αλλάζουν τους κανόνες αυτούς κατά το δοκούν και με τον τρόπο αυτό, οι κανονισμοί παρέχουν ένα minimum standard ποιότητας στο κοινό. Αντίστοιχοι κανονισμοί ισχύουν για την ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών που παρέχονται, όπως για παράδειγμα στην ποιότητα των φαγητών στα εστιατόρια. Κοινώς, παρόλο που οι εν λόγω επιχειρήσεις ανήκουν σε ιδιώτες, απαιτείται να ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες για την παροχή άδειας λειτουργίας τους από το κράτος.

Στο θέμα της επιβολής απαγόρευσης του καπνίσματος τώρα, και με βάση τα παραπάνω, υπάρχουν παράμετροι που οι καπνιστές δεν σκέφτονται ή δεν θέλουν να σκεφτούν. Τρανό παράδειγμα απότελεί η κατάσταση του περιβάλλοντος εργασίας για τους εργαζόμενους σε ένα εστιατόριο. Ο σερβιτόρος βρίσκεται λόγω εργασίας αρκετές ώρες σε ένα περιβάλλον με συνθήκες που προσβάλουν την υγεία του, χωρίς να μπορεί να προστατευτεί από πουθενά. Αν ο εργαζόμενος δεν θέλει να καπνίζει στον χώρο εργασίας του, η μοναδική του επιλογή είναι να παραιτηθεί. Το αντεπιχείρημα φυσικά ότι το ίδιο ισχύει για έναν καπνιστή σε ένα μη-καπνιστικό περιβάλλον εργασίας είναι φυσικά αστείο.

Έχω ακούσει επίσης πολλές φορές το επιχείρημα ότι είναι αστείο να ζητάς να πας σε ένα μπαρ και να θέλεις να είσαι υγειής, μιας και εκεί θα καταναλώσεις αλκοόλ. Εδώ μπορώ να πω ότι η ποσότητα και η ποιότητα του αλκοόλ που θα καταναλώσω είναι καθαρά δική μου ευθύνη. Μπορώ να πάω με μία παρέα για 2 ώρες και να πιω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί (παράδειγμα ήταν :-P). Αυτή τη στιγμή δεν έχω αυτή την επιλογή, γιατί αναγκαστικά πρέπει να κάνω και καμοία 10ριά τσιγάρα. Η δική μου επιλογή ήταν καθόλα υπέρ της υγείας μου (το γέλιο και το κόκκινο κρασί κάνουν καλό στην καρδιά). Επίσης, ακόμα και στην κατάχρηση του αλκοόλ, δεν ανάγκασα ποτέ κανέναν να καταπίνει τα παραπροϊόντα του, όπως κάνουν οι καπνιστές.

Οι Ιταλοί το έκαναν προς έκπληξη όλων. Οι Ιρλανδοί ήταν οι πρώτοι το 2004, οι Ισπανοί το 2006, οι Γάλλοι καθολικά το 2008, οι Σκωτσέζοι, Ουαλοί και Άγγλοι το 2006 και 2007, οι Γερμανοί το ίδιο. Η Ελβετία ξεκινά την απαγόρευση από 1/7/08 μετά από δημοψήφισμα με συντριπτικά υψηλό θετικό αποτέλεσμα. Στην Αμερική εδώ και πάρα πολλά χρόνια (με την πολιτεία της Αριζόνα από το 1973 παρακαλώ). Οι Έλληνες μιλάμε για νόμο που θα ξεκινήσει από 1/1/2010. Πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσουμε να σεβόμαστε κάποια πράγματα, όπως ο διπλανός μας. Δεν είναι όλα για την πάρτη μας σε αυτή τη ζωή.

Εδώ να δώσω λίγες παραπάνω λεπτομέρειες σχετικά με τους νόμους για την απαγόρευση του καπνίσματος. Ο νέος νόμος δυστυχώς από ότι έχω δει ως τώρα θα είναι λίγο ασαφής για τους ειδικούς χώρους καπνιστών. Συγκεκριμένα:

”
Στα καταστήματα θα είναι δυνατόν να χορηγείται άδεια για τη διαμόρφωση χώρου καπνιζόντων, ο οποίος θα είναι πλήρως διαχωρισμένος από την υπόλοιπη αίθουσα, με χωριστή είσοδο και ειδικές εγκαταστάσεις εξαερισμού.
”

Ο αντίστοιχος νόμος στη Γαλλία λέει:

”

Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, δωμάτια καπνιστών επιτρέπονται, αλλά υποκεινται σε πολύ αυστηρούς κανονισμούς: δεν μπορούν να καταλαμβάνουν πάνω από το 20% της επιφάνειας της επιχείρησης και το συνολικό εμβαδό δεν μπορεί να είναι πάνω από 35 τ.μ., πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με ειδικό εξαερισμό ο οποίος ανανεώνει τον όγκο του αέρα δέκα φορές ανά ώρα, η πίεση του άερα στα δωμάτια αυτά πρέπει να είναι χαμηλότερη από την πίεση στα παραπλήσια δωμάτια, πρέπει να είναι εξοπλισμένα με πόρτες που κλείνουν αυτόματα, τα δωμάτια αυτά δεν θα σερβίρονται από το προσωπικό και το προσωπικό καθαρισμού δεν θα εισέρχεται στα δωμάτια αυτά παρά μόνο μία ώρα μετά από τον τελευταίο καπνιστή.

”

Προσέξτε πόσο προστατεύονται οι εργαζόμενοι της επιχείρησης από τον καπνό, πώς διασφαλίζεται ότι ο καπνός θα παραμένει στο δωμάτιο των καπνιστών (με την διαφορά πίεσης και τις αυτόματες πόρτες), πώς διασφαλίζεται ότι δεν θα γίνεται το φαινόμενο που βλέπουμε στην Ελλάδα από τον προηγούμενο νόμο όπου το 99% του μαγαζιού θεωρείται χώρος καπνιστών και το 1% μη καπνιστών απλά και μόνο για τυπικούς λόγους κτλ. Ελπίζω ο δικός μας νόμος να έχει κάτι αντίστοιχο.

Παρεπιπτόντως, αύριο Παρασκευή θα γίνει με πρωτοβουλία του nosmoke.gr ένα πάρτυ στο Nostos Club το οποίο θα είναι πλήρως smoke-free. Απλά για να δούμε πώς θα είναι για αλλαγή:)

Δείτε περισσότερα για το θέμα:

http://en.wikipedia.org/wiki/Smoking_ban

http://en.wikipedia.org/wiki/Tobacco_smoking

http://www.nosmoke.gr/

Απίστευτο και όμως αληθινό.

Όσοι από εσάς ανήκετε στην ομάδα των κρυφών ακροατών διαφόρων ελληνικών ειδών μουσικής έχετε τώρα μία νέα hotline. Αν δεν με πιστεύετε καλέστε τώρα το 2112112011 από το σταθερό σας και θα με πιστέψετε.

Δοκιμάστε όλες τις επιλογές, έχει πολύ γέλιο. Ιδιαίτερης μνείας χρίζουν οι μαρτυρίες των ομοιοπαθών (νούμερο 4 αν θυμάμαι καλά). Και θυμηθείτε ότι με το 0 πηγαίνετε στο κεντρικό μενού:)

Καλή διασκέδαση!

Ένα άρθρο που πήρα από τον Skai, με το οποίο συμφωνώ και επαυξάνω. Στοιχεία για την πηγή και την συγγραφέα στο τέλος.

Το 1981, το Ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ κλήθηκε να αποφασίσει αν είναι σύννομη η στράτευση μόνον των ανδρών, όταν το σύνταγμα της χώρας επιβάλλει την ισονομία. Επρόκειτο για την υπόθεση “Ρόστκερ εναντίον Γκόλντμπεργκ, περί της νομοθεσίας επιλογής στρατιωτικού προσωπικού”.

Η απόφαση ήταν μια αληθινή έκπληξη: το δικαστήριο έκρινε ότι, ναι μεν εδώ υπήρχε ανισότητα βάσει του συντάγματος, αλλά ήταν μια θεμιτή ανισότητα, αφού υπεράνω της ισότητας τίθενται οι ανάγκες του στρατεύματος και “οι γυναίκες δεν είναι αναγκαίες”. Αναγκαίοι (αναλώσιμοι;) στο στράτευμα είναι μόνο οι άνδρες.

Το ενδιαφέρον στην απόφαση είναι πως, το δικαστήριο αναγνώρισε, κατ’ ουσίαν ότι η μη υποχρεωτική στράτευση των γυναικών σε μια χώρα που η στράτευση των κληρωτών είναι υποχρεωτική αποτελεί ανισότητα. Κάτι που φαίνεται να ξεχνούν πάρα πολλοί όταν ανοίγει το ζήτημα της υποχρεωτικής στράτευσης όλων των ανδρών στην ευαίσθητη ηλικία των δεκαεννέα ετών.

Το ζήτημα αυτό, της πιθανής νομοθέτησης υποχρεωτικής στράτευσης των νέων στα 19 τους χρόνια, είναι ένα από τα πιο συζητημένα τελευταίων ημερών. Οι αντιδράσεις, οι προτάσεις και οι αντιπροτάσεις πολλές. Η μόνη πρόταση που δεν ακούστηκε επαρκώς, είναι η πρόταση εφαρμογής της ισονομίας που επιβάλει το Σύνταγμα. Δηλαδή, η υποχρεωτική στράτευση να συμπεριλάβει και τις γυναίκες, έτσι ώστε ο στρατός να αποτελέσει κοινή υποχρέωση και των δύο φύλων.

Η σημερινή κοινωνική κατάσταση παρέχει επιχειρήματα υπερ αυτής της απόφασης. Οι περισσότερες γυναίκες δεν είναι πλέον κλεισμένες σε τέσσερις τοίχους, φροντίζοντας το σπίτι και τα παιδιά τους. Βρίσκονται έξω, στην αγορά, μάχιμες και ικανές. Μπορεί να υπάρχουν πολλά ακόμη να κατακτηθούν, αλλά δεν είναι καθόλου λίγα εκείνα που κατακτήθηκαν ήδη. Η γυναικεία παρουσία σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους είναι δεδομένη, όπως και το γεγονός ότι οι γυναίκες “κλέβουν” χρόνια από τους άνδρες συναδέλφους τους: μπαίνουν στην αγορά εργασίας δύο χρόνια νωρίτερα, χωρίς να τις βαραίνουν οι περίφημες “στρατιωτικές υποχρεώσεις”.

Η περίφημη άποψη ότι “η γυναίκα γίνεται μητέρα” και γι’ αυτό δεν πρέπει να στρατεύεται αφού είναι έγκυος εννέα μήνες, είναι μια μάλλον σεξιστική άποψη που αντιμετωπίζει την εγκυμοσύνη ως ένα είδος οφειλής και υποχρέωσης αντίστοιχο της στρατιωτικής θητείας.

Ειδικά στις μέρες μας, όμως, καμμία γυναίκα δεν την αντιμετωπίζει έτσι. Εκτός αυτού, πληθαίνει ο αριθμός των γυναικών που αρνούνται να αποκτήσουν παιδιά, όπως και ο αριθμός των ανδρών που θέλουν να μετέχουν περισσότερο από όσο οι παλαιότερες γενιές στην ανατροφή των παιδιών τους. Ακόμη και ο νόμος τους το αναγνωρίζει πια: μπορούν και εκείνοι να έχουν το μειωμένο ωράριο, τις γονικές άδειες κ.α.

Εξάλλου, η διεθνής εμπειρία των τελευταίων ετών φαίνεται να εξετάζει υπό νέο πρίσμα τη γυναικεία στράτευση: μόλις το 2002 η – αναγνωρισμένη ως προοδευτική και πρωτοπόρος σε πολλά- Σουηδία ζήτησε από το στρατό να εξετάσει την ισόνομη στράτευση των γυναικών, ενώ χώρες όπως η Δανία, η Φιλανδία, η Νορβηγία, Γαλλία και η Γερμανία όπου ο στρατός είναι επαγγελματικός και εθελοντικός δέχονται την εθελοντική υπηρεσία των γυναικών, ακόμη και σε μάχιμες θέσεις.

Ακόμη και η ελληνική ιστορία στηρίζει αυτή την πρόταση. Οι γυναίκες στην Ελλάδα υπήρξαν πολεμίστριες και συμπαραστάτες των ανδρών τους στην πρώτη γραμμή – από τις Σπαρτιάτισσες ως τη θρυλική Μαξιμώ και από τη Δέσπω του Μπότσαρη ως τη γυναίκα της Πίνδου. Περαιτέρω, η στράτευση και των γυναικών αφήνει χώρο για ευρύτερη εφαρμογή της εναλλακτικής θητείας, που θα κρατά λιγότερο χρόνο και δε θα καταντά τιμωρία αλλά ένας διαφορετικός τρόπος προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.

Το μόνο λογικό επιχείρημα κατά της ισόνομης στράτευσης των γυναικών συνιστούν οι διεθνείς έρευνες που καταδείχνουν ότι οι γυναίκες στρατευμένες είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Ακριβώς, όμως, γι’ αυτό, στις περισσότερες χώρες που στρατεύουν γυναίκες, αυτές χρησιμοποιούνται περίπου στο 70% του συνόλου των θέσεων που προβλέπονται στο στράτευμα —θέσεις στις οποίες οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν είναι ίδιοι με αυτούς που αντιμετωπίζουν και οι άνδρες συνάδελφοί τους. Σε κάθε περίπτωση, η φυσιολογία μπορεί να καταδείξει ποιές είναι οι καταλληλότερες θέσεις, ενώ για εργασίες διοικητικού και βοηθητικού χαρακτήρα δεν τίθεται καν τέτοιο θέμα.

Η υποχρεωτική στράτευση όλων των αγοριών στα 19 τους χρόνια δεν είναι ένα καλό μέτρο. Εάν, όμως, αποφασιστεί, η ισονομία απαιτεί να αποφασιστεί ομοίως και η υποχρεωτική στράτευση των κοριτσιών. Σε αντίθετη περίπτωση, η ανισότητα εις βάρος των ανδρών διαιωνίζεται.

Από τον ιστότοπο σου Skai: Γράφει η Λαμπρινή Χ. Θωμά – 12/05/2008

Η ακόλουθη ανακοίνωση αποδεικνύει για μία ακόμα φορά πώς το δημόσιο χρήμα (το δικό μου και το δικό σας δηλαδή) θεωρείται τσιφλίκι κάποιων λες και είναι το χωράφι του πατέρα τους.

Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα – 12/5/2008

Με επίσημο δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΕΡΤ σήμερα, Δευτέρα 12-5, ανακοινώνει τη λήξη της συνεργασίας της με την εκπομπή. Αναλυτικά η ΕΡΤ αναφέρει:

«Έπειτα από συνάντηση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ κ. Χρήστου Παναγόπουλου και του Γενικού Διευθυντή Τηλεόρασης, κ. Δημητρίου Γόντικα με τον δημοσιογράφο κ. Στέλιο Κούλογλου, ανακοινώθηκε στον κ. Κούλογλου ότι δεν θα συνεχιστούν στην επόμενη τηλεοπτική σεζόν οι εκπομπές “Θεματική Βραδιά” και “Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα”. Η ΕΡΤ ευχαριστεί τον κ. Κούλογλου για τη συνεργασία του.»
Στη συνάντηση ο κ. Παναγόπουλος είπε στον κ. Κούλογλου ότι η συνεργασία με την εκπομπή δε θα συνεχιστεί επειδή απλά… «δεν του αρέσει».

Το παρασκήνιο της ανακοίνωσης αυτής εξηγεί καλύτερα η επιστολή που προηγήθηκε και εστάλη από τον Στέλιο Κούλογλου προς το γενικό διευθυντή της ΕΡΤ:

ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ- ΕΡΤ
Kύριε Γόντικα,

Εδώ και ένα μήνα περίπου μάταια προσπαθώ να εξασφαλίσω μια επιστολή από την ΕΡΤ, ώστε να βγάλω δημοσιογραφική βίζα για την Κίνα. Μόλις χθες με ειδοποιήσατε μέσω του κ. Αναστασόπουλου ότι η διοίκηση δεν θέλει να προβάλω εκπομπή για την Κίνα. Για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» έχουν γίνει ήδη όλες οι προετοιμασίες (εισιτήρια, διαμονή και εταιρεία παραγωγής στο Πεκίνο), έχει συλλεχθεί αρχειακό υλικό καθώς έχουν γίνει ήδη συνεντεύξεις, όπως με την βιογράφο του Μάο. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν «πολιτικοί λόγοι» για την άρνηση σας, θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται για παρεξήγηση και σας ζητάω να με διευκολύνετε, γιατί χωρίς δημοσιογραφική βίζα η έρευνα στην Κίνα γίνεται δυσκολότερη.

Εν τω μεταξύ από διάφορες πηγές μέσα στην ΕΡΤ μαθαίνω ότι η εταιρεία δεν θα ανανεώσει την συνεργασία μαζί μου για την ερχόμενη τηλεοπτική χρονιά. Αυτό μου προκαλεί έκπληξη καθώς είναι γενικώς αποδεκτό ότι και οι δύο εκπομπές που παρουσιάζω δεν υστερούν σε ποιότητα των υπόλοιπων του σταθμού. Από οικονομικής πλευράς είναι αποδοτικές λόγω των πολλών διαφημίσεων (έφτασα να έχω φέτος 16 λεπτά διαφημιστικά σποτ μέσα σε μια ώρα), ενώ και από πλευράς θεαματικότητας (5% Μέσος όρος το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και 4.1% η Θεματική Βραδιά, φέτος) ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ΕΤ-1.

Ως αιτία για τη διακοπή της συνεργασίας αναφέρεται το περιεχόμενο των εκπομπών μου και ειδικότερα το γεγονός ότι προγραμμάτισα την προβολή της έρευνας για την γενιά των 700 ευρώ και την ακρίβεια, παρότι η διοίκηση μου ζήτησε να την ματαιώσω. Επειδή σε εκπομπές όπως αυτές που παρουσιάζω ο προγραμματισμός (ταξίδια, ντοκιμαντέρ κλπ) ξεκινάει από τον Ιούνιο θα ήθελα να με ενημερώσετε το συντομότερο δυνατόν αν θα συνεχισθεί ή όχι η συνεργασία μας.

9-5-2008
Μετά τιμής,
Στέλιος Κούλογλου.
—————————————–

Η ανακοίνωση του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα στην ιστοσελίδα της εκπομπής.

Σε όσους από εσάς άρεσε η ιδέα του iPhone, ενός δυνατού και όμορφου τηλεφώνου που ως επι το πλείστον μπορεί κάποιος να το χειριστεί χρησιμοποιώντας οθόνη αφής και τα δάχτυλά του, πιστεύω ότι το νέο προϊόν της HTC θα σας αρέσει. Πρόκεται για τον διάδοχο του δημοφιλούς Touch της ίδιας εταιρίας, το οποίο όμως παρουσιάζεται με μεγάλες αλλαγές τόσο στο hardware όσο και στο software. Επιτέλους βλέπουμε την εταιρία να χρησιμοποιεί VGA 640×480 οθόνη, δυνατό επεξεργαστή 528MHz καθώς και ριζικά αναδιαμορφωμένη έκδοση των WM6.1. Τα πλήρη χαρακτηριστικά της νέας συσκευής είναι:

• Windows Mobile 6.1 Professional
• Qualcomm MSM 7201A @ 528MHz
• 256MB ROM / 128MB RAM
• 7.2MB HSDPA / HSUPA (rev A EVDO for Sprint versions)
• 2.8″ VGA screen
• WiFi
• Bluetooth 2.0 με EDR
• eGPS
• 3.1MP Camera με flash
• Μπροστινή κάμερα
• Samsung MoviNAND 4GB εσωτερική flash storage
• Αισθητήρα περιστροφής
• FM Radio
• microSD επέκταση μνήμης
• 900mAh μπαταρία
• Διαστάσεις: 51×99×10.7mm

To Qualcomm chipset ενδέχεται να μπορεί να τρέξει στο μέλλον και το Google Android στο μέλλον από ότι διαβάσαμε σε κάποιες σελίδες. Το τηλέφωνο θα έχει προεπιλεγμένο browser μία έκδοση του Opera 9 με όλα τα καλούδια όπως zoom σε σελίδες και φυσικά με τη χρήση της μεγάλης ανάλυσης της οθόνης περιμένουμε πραγματικά πολύ όμορφη απεικόνιση των ιστοσελίδων σε αυτό. Η συσκευή είναι εκοπλισμένη με τρισδιάστατο επιταγχυντή, η χρήση του οποίου, τουλάχιστον από τις αλλαγές που βλέπουμε στα παρακάτω video, θα κάνει το νέο μοντέλο να μοιάζει με πραγματικό διαμάντι όσο αφορά το wow factor.

Εξωτερικά πρόκειται για ένα πολύ όμορφο τηλέφωνο, με το μπροστινό μέρος να χωρίζεται στο πάνελ των πλήκτρων (home, back, call, hangup, direction pad με ενσωματωμένο touch scroll wheel) και την 2.8” οθόνη αφής η οποία φαίνεται πανέμορφη. Το πίσω μέρος έχει μία περίεργη επιφάνεια που δικαιολογεί εν μέρει το όνομα που δώθηκε.

Το eGPS είναι μία βελτιωμένη έκδοση του γνωστού συστήματος εντοπισμού θέσης που, όπως αναφέρθηκε σε διάφορα sites, μπορεί αν δώσει σήμα εντός κτιρίων και σε θέσεις μειωμένης λήψης.

Απολαύστε τα video που ακολουθούν, είναι αρκετά χορταστικά.

Ένα φοβερό κωμικό ντουέτο από τη Νέα Ζηλανδία, οι Flight of the Conchords, μας παρουσιάζουν ένα, λίγο παλιό τραγούδι, το οποίο, εεε, δεν είναι γραμμένο για ανθρώπους αλλά για μία νέα αγορά στο μέλλον στην οποία προσπαθούν να χωθούν.

Τα highlights συμπεριλαμβάνουν μία φοβερή μίμηση speech synthesizer (ένας speech synthesizer synthesizer νομίζω) λίγο μετά το 2:50, το δυαδικό σόλο (άπαιχτο), τα κοινά του μέλλοντος (που είναι παρόν) με το παρόν (που είναι παρελθόν) (ε;) καθώς και η ειρωνία της καταστροφής.
Οι τύποι είναι φοβεροί και θα βρείτε πολλά ακόμα δείγματα της δουλειάς τους. Πού αλλού; Στο YouTube.
Ψάξτε επίσης για:
Business Time
Something for the Ladies
Most beautiful girl
Foux De Fa Fa (θεϊκό αν ζείτε σε γαλλόφωνα περιβάλλον όπως εγώ)

Έχουν κάνει και πολλά απαράδεκτα κωμικά κλιπς, τα οποία επίσης θα βρείτε στο youtube. Οι παντελώς απαθής φάτσες τους είναι διασκεδαστικότητες:)
Καλή διασκέδαση!

Αχ, φτάσαμε κούτσα κούτσα στους 10.000 ανθρώπους που έφτασαν (κατά λάθος, είμαι σίγουρος) στο ταπεινό μας blog.

Άντε και εις ανώτερα (μου εύχομαι – τρομάρα μου).

Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσετε τα ακόλουθα 3 video. Πρόκειται για το ντοκυμαντέρ Zeitgeist το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Best Feature Documentary/Artivist Spirit στο 4ο Annual Artivists Awards in 2008. Ασχολείται με 3 θέματα τα οποία τιτλοφορούνται ως Η Μεγαλύτερη Ιστορία που ειπώθηκε ποτέ, Όλος ο Κόσμος είναι μία σκηνή και Μην ασχολείστε με τους ανθρώπους πίσω από την κουρτίνα. Καλή αφήγηση και ροή και στοιχεία για το “ζουμί” των πραγμάτων, αξίζει τον κόπο να δοκιμάσει την κριτική σας ικανότητα. Μπορείτε να βρείτε το εν λόγω ντοκυμαντέρ δωρεάν στο επίσημο site, μέσω bittorent ή και στο google video από όπου και είναι τα παρακάτω embed. Αν θέλετε μπορείτε να συνοδέψετε το ντοκυμαντέρ με το συμπληρωματικό ανάγνωσμα.